جهان بی خنده های تو معنا نخواهد داشت.
اگر تو نباشی هیچ بهاری حتی اگه لبریز از شکوفه باشد دیدن ندارد.
اگر تو نبودی باران ها همه دلگیر بودند و هیچ مادری عاشقانه زیر باران ها بی چتر لبخند نمی زد.
اگر تو نبودی آسمان با همه حجم آبیش در چشم های همیشه خیس پدری دلگیرتر از چهاردیواری کوچکی میشد که به زندانی کوچک بیش نمی ماند.
اگر تو نبودی شمعدانی های لب پنجره این گونه زیبا گل نمی کردند و عطر سیب دیگر معنایی نداشت.
اگر کودک نبود نه پدرمعنا داشت و نه هیچ مادری بهشتی میشد.
کودکان باغچه هایی از امیدند که از شکوفه های انار لبریزند.
